Historia OSP w Szufnarowej
Powstanie Ochotniczej Straży Pożarnej w Szufnarowej wiąże się z okresem, gdy we Lwowie w roku 1875 utworzono Krajowy Związek OSP dla Galicji.
Na podstawie materiałów odszukanych w archiwum lwowskim stwierdza się, że OSP w Szufnarowej powstała w 1911 r.
Z roku 1912 natomiast istnieje akt notarialny kupna-sprzedaży łąki Andrzeja Górki, na której stała szopa, w niej przechowywana była strażacka sikawka ręczna.
Po spaleniu szopy przez wojska rosyjskie w 1914 r. sikawkę żołnierze wrzucili do rzeki.
Około 1923 r. , gdy naczelnikiem był Jan Spytkowski przystąpiono do budowy strażnicy na działce Wojciecha Wójcika jednego z najstarszych strażaków tego okresu. Fundusze na jej budowę pochodziły od mieszkańców oraz skromne datki od rodaków z Ameryki. Strażnicę budowali strażacy pod nadzorem Antoniego Długosza. Była drewniana, kryta gontem wewnątrz utworzono dużą salę widowiskową ze sceną. W budynku tym toczyło się życie kulturalne mieszkańców, odbywały się przedstawienia teatralne, występy chóru, zabawy taneczne, zebrania strażackie i wiejskie itp.
W roku 1924 naczelnikiem został Franciszek Zimny. Za jego kadencji zostały uszyte pierwsze mundury strażackie. Kolejny naczelnik Jan Wójcik zakupił w Krakowie pierwsze hełmy dla strażaków.
W okresie wojny i okupacji w strażnicy stołowali się Żydzi, którzy pod niemiecką eskortą chodzili do przymusowej pracy przy budowie tunelu w Stępinie.
W 1944 r. budynek zajęli żołnierze rosyjscy, którzy go zdemolowali i częściowo spalili.
W 1952 r. przystąpiono do jego remontu. Wykorzystano część poniemieckiego baraku, zmieniono pokrycie dachu, dobudowano wieżę oraz szopę na posiadany sprzęt strażacki. Ręczna sikawka zamontowana na wozie konnym długo służyła strażakom.
W roku 1955 w nagrodę za szybkie przybycie i sprawną pomoc w gaszeniu pożaru kina w Wielopolu strażacy otrzymali od Komendy Powiatowej motopompę.
W tym okresie w wiosce obowiązywały warty przeciwpożarowe pełnione przez mężczyzn. Pożar sygnalizowany był przez uderzenie w gong wiszący u okapu dachu budynku Kółka Rolniczego. Dopiero w 1959 r. nasza straż otrzymała od Komendy Powiatowej ręczną syrenę alarmową.
W 1960 r. naczelnikiem został Stanisław Furtek, funkcję tą pełnił przez 25 lat. Za jego kadencji i przy dużym zaangażowaniu społecznym, dofinansowaniu z budżetu Gromadzkiej Rady Narodowej w Szufnarowej i Powiatowej Rady Narodowej został wybudowany obecny Dom Strażaka. W 1969 roku ukończono jego budowę i uroczyście oddano do użytku. Stara remiza po remontach była jeszcze w dobrym stanie. Ówczesny katecheta ks. Bronisław Domino zwrócił się o wyrażenie zgody na utworzenie w niej kaplicy dla wiernych. Gdy informacja ta rozeszła się, za dwa dni w trybie pilnym zorganizowano w tym budynku punkt sprzedaży nawozów sztucznych.
Od 1975 r. OSP w Szufnarowej ma na wyposażeniu samochód bojowy Star 26.
W 1986 r. za naczelnika Stanisława Michalskiego dokonano remontu stropodachu, wykonano instalację ciepłej wody i doprowadzono gaz do budynku.
W 1989 r. ufundowano sztandar dla jednostki.
Kolejni naczelnicy także dbali o modernizację budynku.
W 1992 r. zmieniono dach na czterospadowy, pokryto blachą. Drewno pozyskano z własnego lasu, wszystkie prace wykonano w czynie społecznym druhów strażaków.
W 2008 r. przy wsparciu wójta p. Tadeusza Przywary i Rady Gminy w Wiśniowej nasza OSP otrzymała wóz bojowy Star 244. Natomiast w 2009 r. przy wykorzystaniu środków unijnych i pomocy Rady Gminy dokonano gruntownego remontu już komunalnego budynku Domu Ludowego i jego otoczenia.
W ciągu całego okresu istnienia OSP w Szufnarowej w niektórych rodzinach kształtowały się tradycje strażackie i przechodziły z pokolenia na pokolenie. Wśród druhów strażaków są członkowie służący od trzech pokoleń. Większość to dwupokoleniowcy. Należy tu wspomnieć rodzinę Adama Petki, którego 5 synów (Tomasz, Jan, Józef, Edward, Kazimierz) służyło w straży. Tomasz i Edward pełnili funkcję zastępcy naczelnika.
Główną działalnością strażaków jest udział w akcjach ratowniczych podczas pożarów. W kronice strażackiej odnotowano 64 wyjazdy do pożarów w Szufnarowej i 44 poza Szufnarową a także udział w 10 akcjach w czasie powodzi i podpaleń trawy.
Druhowie strażaccy udzielali się społecznie we wszystkich inicjatywach prowadzonych na terenie wioski a to: przy elektryfikacji, budowie nowej remizy, budowie kościoła, plebani, kaplicy na cmentarzu, budynku sołeckiego, gazyfikacji, telefonizacji, budowie nowej szkoły.
OSP zajmowała się sprawami ochrony przeciwpożarowej, działalnością na rzecz środowiska organizując zabawy taneczne, festyny. W latach powojennych wielu strażaków należało do chóru ludowego i zespołu teatralnego prowadzonego przez ówczesnego kierownika szkoły Piotra Pirgę.
Ważne miejsce w działalności strażaków odgrywa asysta podczas pogrzebu strażaka.
Nasi strażacy często byli odznaczani i wyróżniani. Otrzymywali złote, srebrne i brązowe Medale za Zasługi dla Pożarnictwa, odznaki „Wzorowy Strażak”. Wielu otrzymało odznaczenia państwowe: Srebrne Krzyże Zasługi, Odznaki Tysiąclecia Państwa Polskiego.
Obecnie nasza jednostka liczy 51 członków czynnych i 10 honorowych.
Dysponuje niezbędnym sprzętem ratowniczym wykorzystywanym podczas klęsk żywiołowych.
Z odnotowanych w kronice informacji wynika, że w opisywanym okresie ponad 100 strażaków już odeszło od nas i spoczywa na różnych cmentarzach.
Zenon Petka